Projekt – Zakład Karny


Program: „Opracowanie i realizacja programu profilaktyki i terapii uzależnień oraz przeciwdziałania agresji dla osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu”. Projekt zakończony.

Historia projektu

Projekt realizowany jest już czwarty rok z rzędu, drugi raz z ramienia Fundacji na Rzecz Równości. Skierowany jest do ok. 25 mężczyzn i 25. kobiet osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu.  Zawsze spotyka się ze znacznie większym zainteresowaniem. Stałymi współpracownikami oraz częściowymi pomysłodawcami są Elżbieta Golińska – Tybur oraz Marek Tybur. Artyści pracujący z osadzonymi, zarówno w zakresie twórczości artystycznej jak i oddziaływań terapeutycznych. Przez wszystkie lata zakres zadań prowadzonych w ramach projektu ulegał modyfikacjom, aż do obecnego kształtu. Natomiast spektakle będące wymiernym efektem końcowym projektu, zawsze wzbudzały duże zainteresowanie i refleksję społeczną.

O projekcie

Fundacja na Rzecz Równości podjęła w tym roku po raz drugi współpracę z Urzędem Gminy Wrocław w zakresie realizacji zadania „Opracowanie i realizacja programu profilaktyki i terapii uzależnień oraz przeciwdziałania agresji dla osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu”. Realizację tego projektu umożliwia wsparcie finansowe z Gminy Wrocław. Obecnie prowadzimy pięć rodzajów warsztatów:

  • Warsztaty teatru ruchu i wizji plastycznej
  • Warsztaty teatru dramatycznego
  • Warsztaty pantomimy
  • Warsztaty techniki scenicznej
  • Zajęcia teatralne

Są one ściśle połączone z pracą wychowawczą i terapeutyczną. Osoby pracujące z osadzonymi mają wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju pracy lub pracy resocjalizacyjnej.

Jednym z efektów 9-miesięcznych wysiłków będzie spektakl zaprezentowany przez grupę męską w grudniu br. na terenie Zakładu Karnego nr 1 we Wrocławiu. Trzy poprzednie spektakle wywołały niezwykłe poruszenie i dyskusję społeczną na temat resocjalizacji osadzonych oraz ich przygotowania do ponownego włączenia się w życie społeczne.

Po co taki projekt?

Realizacja projektu wynika z kilku realnych problemów oraz generowanych ich pryzmatem potrzeb: a) społecznego i terapeutycznego wsparcia osób uzależnionych i zagrożonych uzależnieniem od alkoholu, przebywających w zakładzie karnym; b) przeciwdziałania społecznemu wykluczeniu i dyskryminacji osób osadzonych w zakładach karnych; c) wsparcia procesu readaptacji społecznej osadzonych po opuszczeniu zakładu karnego oraz d) z potrzeby promowania kultury i samorealizacji poprzez sztukę.

Cele projektu:

  • Prowadzenie działań profilaktycznych w zakresie uzależnień oraz edukacji zdrowotnej i społecznej dla osób osadzonych w zakładzie karnym nr 1 z wykorzystaniem form teatralnych i artystycznych
  • Podniesienie u osób osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 poziomu świadomości i odpowiedzialności za ryzykowne zachowania
  • Motywowanie do rozwoju osobistego oraz zmiany negatywnych postaw i zachowań
  • Promowanie stylu życia wolnego od nałogów
  • Wsparcie procesu resocjalizacji osadzonych nadużywających alkoholu i/lub uzależnionych; rozwój umiejętności pracy w grupie; pobudzenie wrażliwości i wyobraźni; kształtowanie postaw kreacyjnych; rozwinięcie umiejętności kontrolowania siebie, panowania nad emocjami, ułatwianie kontaktu z otoczeniem, wyzwalanie aktywności twórczej i ciekawości świata, umacnianie odwagi do publicznych wystąpień i prezentacji swego zdania, rozwijanie zainteresowania sztuką, teatrem jako zjawiskiem łączącym jego różne dziedziny, a w szczególności tworzenie motywacji oraz możliwości szerokiego uczestnictwa w kulturze, uświadomienie możliwości realizacji form teatralnych w oparciu o wyobraźnię i wrażliwość wbrew ograniczeniom materialnym i warsztatowym.
  • Rozwój kompetencji komunikacyjnych i porozumiewania się bez przemocy
  • Podniesienie umiejętności społecznych osadzonych (poprawa samooceny, zmniejszenie poczucia wykluczenia).
  • Uwrażliwienie szerszych kręgów społecznych na sytuację ludzi skazanych – Wsparcie procesu reintegracji społecznej osób skazanych.

Kto tworzy projekt?

Projekt tworzą: troje artystów, prawniczka oraz koordynatorka.

  1. Elżbieta Golińska-Tybur – ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim PWST we Wrocławiu, aktorka Wrocławskiego Teatru Współczesnego, wielokrotnie nagradzana za kreacje sceniczne, laureatka Złotej i Srebrnej Iglicy (nagroda dla najpopularniejszego aktora) oraz plebiscytu „Profesjonalni 2012” Forbesa. Warsztaty teatralno – edukacyjne (dla młodzieży i dorosłych) prowadzi od wielu lat. Od 2009 r. uczestniczy w programie „Opracowanie i realizacja programu profilaktyki i terapii uzależnień oraz przeciwdziałania agresji dla osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu”
  2. Marek Tybur – historyk sztuki, z wieloletnim doświadczeniem teatralnym i edukacyjnym (wykładowy z historii sztuki i scenografii), założyciel i kierownik artystyczny wrocławskiego teatru KALONG. Jest twórcą scenariuszy teatralnych, scenografii, opracowań muzycznych i reżyserii. Należy do Polskiego Ośrodka Lalkarskiego POLUNIMA (członka Union Internationale de la Marionette). Realizował warsztaty dla młodzieży polonijnej, instruktorów teatralnych oraz studentów . Jest stypendystą Ministra Kultury w dziedzinie teatru. Od 2009 r. uczestniczy w programie „Opracowanie i realizacja programu profilaktyki i terapii uzależnień oraz przeciwdziałania agresji dla osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu”
  3. Alina Szymczyk – ukończyła Państwową Szkołę Baletową w Bytomiu im. L. Różyckiego. W 1987 r. zdobyła wykształcenie pedagogiczne – tańca klasycznego na Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Od kilku lat jest pedagogiem z klasyki baletowej we Wrocławskim Teatrze Pantomimy im. H. Tomaszewskiego. Obecnie pracuje jako instruktor tańca i choreograf. Od 2009 r. uczestniczy w programie „Opracowanie i realizacja programu profilaktyki i terapii uzależnień oraz przeciwdziałania agresji dla osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu”
  4. Marta Lewandowska – pedagożka, absolwentka Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, największej niepublicznej uczelni na Dolnym Śląsku, czwartej w Polsce z pełnymi uprawnieniami akademickimi. Współtwórczyni i koordynatorka licznych spotkań tematycznych i zabawowych dla dzieci i młodzieży. Była przewodnicząca Koła Naukowego Resocjalizacja. Uczestniczka wielu kursów i szkoleń z zakresu: pedagogiki i pedagogiki resocjalizacyjnej.
Skip to content